การใช้ชีวิตในเมืองที่ร้อนแรงที่สุดแห่งหนึ่งของโลกก็ประมาณนี้

JAKOBABAD, ปากีสถาน — คนขายน้ำร้อน กระหายน้ำ และหมดแรง เป็นเวลา 9.00 น. และดวงอาทิตย์ก็โหดเหี้ยม คนขายน้ำเข้าแถวและเติมขวดแกลลอนขนาด 5 แกลลอนอย่างรวดเร็วจากสถานีสูบน้ำ สูบน้ำบาดาลที่ผ่านการกรองแล้ว บางขวดเก่ามากหลายขวด อายุยังน้อย และบางคนเป็นเด็ก ในแต่ละวัน พวกเขาจะเข้าแถวที่สถานีน้ำส่วนตัว 12 แห่งในเมืองทางตอนใต้ของปากีสถานเพื่อซื้อและขายน้ำให้คนในท้องถิ่น จากนั้นพวกเขาก็ขับรถมอเตอร์ไซค์หรือเกวียนลาเพื่อดื่มและอาบน้ำขั้นพื้นฐาน ในเมืองที่ร้อนแรงที่สุดแห่งหนึ่งของโลก
จาโกบาบัด เมืองที่มีประชากร 300,000 คน เป็นเมืองที่มีอากาศอบอุ่น เป็น 1 ใน 2 เมืองบนโลกที่มีอุณหภูมิและความชื้นสูงกว่าเกณฑ์สำหรับความอดทนของร่างกายมนุษย์ แต่อาจเป็นเมืองที่เสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมากที่สุด นอกเหนือจากวิกฤตการณ์น้ำ และไฟฟ้าดับเป็นเวลา 12-18 ชั่วโมงต่อวัน ลมแดดและลมแดดเป็นอุปสรรคในชีวิตประจำวันของชาวเมืองที่ยากจนส่วนใหญ่ คนส่วนใหญ่ประหยัดเงินในการซื้อแผงเซลล์แสงอาทิตย์และใช้พัดลมเพื่อทำให้บ้านเย็นลง แต่ผู้กำหนดนโยบายของเมืองไม่พร้อมและไม่ได้เตรียมตัวสำหรับคลื่นความร้อนขนาดใหญ่
สถานีน้ำส่วนตัวที่ VICE World News เยี่ยมชมนั้นดำเนินการโดยนักธุรกิจที่นั่งอยู่ใต้ร่มเงาและดูการทะเลาะวิวาทของผู้ขาย เขาไม่ต้องการเปิดเผยชื่อเพราะธุรกิจของเขาตกอยู่ในพื้นที่สีเทาด้านกฎระเบียบ รัฐบาลเมืองเมินเฉย ให้กับคนขายน้ำส่วนตัวและเจ้าของสถานีบริการน้ำ เพราะพวกเขาตอบสนองความต้องการขั้นพื้นฐานแต่กำลังใช้ประโยชน์จากวิกฤตการณ์น้ำในทางเทคนิค ปากีสถานเป็นประเทศที่มีปัญหาเรื่องน้ำมากเป็นอันดับสามของโลก และสถานการณ์ของ Jacob Bader ยิ่งเลวร้ายเข้าไปอีก
เจ้าของสถานีบอกว่าเขานอนในเครื่องปรับอากาศตอนกลางคืนในขณะที่ครอบครัวของเขาอยู่ห่างออกไป 250 ไมล์” เขาบอกกับ VICE World News โดยอ้างว่าน้ำประปาของเมืองไม่น่าเชื่อถือและสกปรก ซึ่ง คือเหตุผลที่คนซื้อจากเขา เขาบอกว่าซื้อกลับบ้านของเขาคือ 2,000 ดอลลาร์ต่อเดือน ในวันที่ดี พ่อค้าน้ำที่ซื้อจากเขาและขายให้คนในท้องถิ่นทำกำไรได้มากพอที่จะทำให้พวกเขาอยู่เหนือเส้นความยากจนในปากีสถาน

คนขายน้ำเด็กในเมืองจาโคบาบัด ประเทศปากีสถาน ดื่มน้ำโดยตรงจากท่อที่เชื่อมต่อกับสถานีน้ำ จากนั้นเติมกระป๋องขนาด 5 แกลลอนของเขาในราคาขวดละ 10 เซ็นต์ เขาจ่ายเงินให้เจ้าของสถานีน้ำ 1 ดอลลาร์สำหรับน้ำไม่จำกัดตลอดทั้งวัน
“ฉันอยู่ในธุรกิจน้ำเพราะฉันไม่มีทางเลือกอื่น” พ่อค้าน้ำอายุ 18 ปีที่ปฏิเสธที่จะเสนอชื่อเนื่องจากความกังวลเรื่องความเป็นส่วนตัว บอกกับ VICE World News ขณะที่เขาเติมเหยือกสีน้ำเงิน ท่อของ สถานีน้ำ” ฉันได้รับการศึกษาแต่ไม่มีงานทำที่นี่สำหรับฉัน” เขากล่าว ซึ่งมักจะขายเหยือกราคา 5 เซ็นต์หรือ 10 รูปี ซึ่งถูกกว่าผู้ขายรายอื่นๆ ครึ่งหนึ่ง เพราะลูกค้าของเขายากจนพอๆ กับที่เขาเป็นอยู่ หนึ่งในสามของประชากรของจาโคบาบัดอาศัยอยู่ในความยากจน
ในหลาย ๆ ด้าน Jakobabad ดูเหมือนจะติดอยู่ในอดีต แต่การแปรรูปสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานอย่างน้ำและไฟฟ้าเป็นการชั่วคราวทำให้เราเห็นว่าคลื่นความร้อนจะกลายเป็นเรื่องธรรมดาทั่วโลกในอนาคตได้อย่างไร
เมืองนี้กำลังประสบกับคลื่นความร้อนเป็นเวลา 11 สัปดาห์อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน โดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 47°C สถานีตรวจอากาศในท้องถิ่นได้บันทึกสถิติ 51°C หรือ 125°F หลายครั้งตั้งแต่เดือนมีนาคม
“คลื่นความร้อนเงียบคุณเหงื่อออก แต่มันระเหย และคุณไม่สามารถรู้สึกได้ร่างกายของคุณขาดน้ำอย่างจริงจัง แต่คุณไม่สามารถรู้สึกได้คุณไม่สามารถรู้สึกถึงความร้อนได้จริงๆแต่จู่ๆ มันก็ทำให้คุณล้มลง” อิฟติคาร์ อาห์เหม็ด ผู้สังเกตการณ์สภาพอากาศที่กรมอุตุนิยมวิทยาปากีสถานในเมืองจาโกบาบัด บอกกับ VICE World News “นานมากแล้ว ไม่เคยร้อนขนาดนี้มาก่อนตอนนี้อุณหภูมิ 48C แต่รู้สึกเหมือน 50C (หรือ 122F)ที่จะเข้าสู่เดือนกันยายน”
อิฟติคาร์ อาห์เหม็ด นักพยากรณ์อากาศชั้นนำของเมือง โพสท่าถัดจากบารอมิเตอร์เก่าในสำนักงานที่เรียบง่ายของเขา อุปกรณ์ส่วนใหญ่ของเขาอยู่ในพื้นที่กลางแจ้งที่ปิดล้อมในวิทยาเขตของวิทยาลัยฝั่งตรงข้ามถนน เขาเดินผ่านและบันทึกอุณหภูมิของเมืองหลายครั้ง วันหนึ่ง.
ไม่มีใครรู้สภาพอากาศใน Jakobbad ดีไปกว่า Ahmed เป็นเวลากว่าทศวรรษแล้วที่เขาได้บันทึกอุณหภูมิของเมืองทุกวัน สำนักงานของ Ahmed มีบารอมิเตอร์แบบอังกฤษอายุนับร้อยปี ซึ่งเป็นอนุสรณ์ของอดีตของเมือง เป็นเวลาหลายศตวรรษแล้วที่ชาวพื้นเมือง ของภูมิภาคที่แห้งแล้งทางตอนใต้ของปากีสถานถอยห่างจากฤดูร้อนที่โหดร้ายที่นี่ เพียงเพื่อจะกลับมาในฤดูหนาว ในทางภูมิศาสตร์ เมือง Jakobabad อยู่ด้านล่าง Tropic of Cancer โดยมีดวงอาทิตย์อยู่เหนือศีรษะในฤดูร้อน แต่เมื่อ 175 ปีที่แล้ว พื้นที่ดังกล่าวยังคงเป็นส่วนหนึ่งของ จักรวรรดิอังกฤษ นายพลจัตวาชื่อนายพลจัตวา จอห์น จาคอบส์ สร้างคลอง ชุมชนปลูกข้าวยืนต้นค่อยๆ พัฒนาขึ้นรอบๆ แหล่งน้ำ เมืองที่สร้างขึ้นรอบๆ ตั้งชื่อตามเขา: จาโคบาบัด หมายถึง นิคมของยาโคบ
เมืองนี้จะไม่ได้รับความสนใจจากทั่วโลกหากปราศจากการวิจัยที่แปลกใหม่ในปี 2020 โดยนักวิทยาศาสตร์ด้านสภาพอากาศชั้นนำ Tom Matthews ผู้สอนที่ King's College London เขาสังเกตเห็นว่า Jacobabad ในปากีสถานและ Ras al Khaimah ในสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ต้องเผชิญกับความร้อนชื้นหรือเปียกชื้นหลายครั้ง อุณหภูมิกระเปาะ 35 องศาเซลเซียส นั่นคือเวลาหลายทศวรรษก่อนที่นักวิทยาศาสตร์จะคาดการณ์ว่าโลกจะทะลุเกณฑ์ 35 องศาเซลเซียส ซึ่งเป็นอุณหภูมิที่การสัมผัสเป็นเวลาสองสามชั่วโมงอาจถึงตายได้ ร่างกายมนุษย์ไม่สามารถขับเหงื่อได้เร็วพอหรือดื่มน้ำเร็วพอ ฟื้นจากความร้อนชื้นนั้น
”จาโกบาบัดและหุบเขาอินดัสที่อยู่รอบๆ เป็นจุดร้อนที่สมบูรณ์แบบสำหรับผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ” Matthews บอกกับ VICE World News” เมื่อคุณเห็นบางสิ่งที่ต้องกังวล – ตั้งแต่ความปลอดภัยทางน้ำไปจนถึงความร้อนจัด คุณกำลังยืนอยู่เหนือกลุ่มเสี่ยง – จริงๆ แล้วอยู่บน แนวหน้าระดับโลก”
แต่แมตทิวส์ยังเตือนด้วยว่าจริงแล้ว 35 องศาเซลเซียสเป็นธรณีประตูที่คลุมเครือ” ผลกระทบของความร้อนจัดและความชื้นสูงนั้นชัดเจนอยู่แล้วก่อนที่จะข้ามธรณีประตูนั้น” เขากล่าวจากบ้านในลอนดอนของเขา” ด้วยอุณหภูมิกระเปาะเปียกต่ำกว่าเกณฑ์นั้น หลายคนจะไม่สามารถกระจายความร้อนได้เพียงพอตามสิ่งที่พวกเขากำลังทำ”
Matthews กล่าวว่าความร้อนชื้นที่ Jacob Budd บันทึกไว้นั้นจัดการได้ยากโดยไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ แต่เนื่องจากวิกฤตไฟฟ้าใน Jacob Babad เขากล่าวว่าที่พักพิงใต้ดินเป็นอีกวิธีหนึ่งในการป้องกันความร้อนจัด อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้มาพร้อมกับ ความเสี่ยงของตัวเอง คลื่นความร้อนมักจะจบลงด้วยฝนตกหนักที่สามารถน้ำท่วมที่พักอาศัยใต้ดิน

ไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ง่ายสำหรับคลื่นความร้อนชื้นในอนาคตของ Jacobad แต่พวกมันกำลังใกล้เข้ามาตามการคาดการณ์สภาพอากาศ” ภายในสิ้นศตวรรษนี้ หากโลกร้อนขึ้นถึง 4 องศาเซลเซียส บางส่วนของเอเชียใต้ อ่าวเปอร์เซีย และทางตอนเหนือของจีน ที่ราบจะเกินขีด จำกัด 35 องศาเซลเซียสไม่ใช่ทุกปี แต่คลื่นความร้อนที่รุนแรงจะแผ่ซ่านไปทั่วพื้นที่” หม่ากล่าวฮิวจ์สเตือน
สภาพอากาศสุดขั้วไม่ใช่เรื่องใหม่ในปากีสถาน แต่ความถี่และขนาดของมันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ดร.ซาร์ดาร์ ซาร์ฟาราซ หัวหน้านักอุตุนิยมวิทยาของปากีสถาน ให้สัมภาษณ์กับสำนักข่าว VICE World News“ประการที่สอง รูปแบบฝนกำลังเปลี่ยนแปลงบางครั้งคุณมีฝนตกหนักเช่นปี 2020 และการาจีจะมีฝนตกหนักน้ำท่วมเมืองเป็นวงกว้างบางครั้งคุณมีสภาพเหมือนภัยแล้งตัวอย่างเช่น เรามีเดือนที่แห้งแล้งติดต่อกันสี่เดือนตั้งแต่เดือนกุมภาพันธ์ถึงพฤษภาคมปีนี้ แห้งแล้งที่สุดในประวัติศาสตร์ของปากีสถาน”
หอคอยวิกตอเรียสูงตระหง่านในจาคอบบัดเป็นเครื่องพิสูจน์ถึงอดีตอาณานิคมของเมือง ได้รับการออกแบบโดยลูกพี่ลูกน้องของพลเรือจัตวาจอห์น จาคอบส์ เพื่อถวายส่วยให้สมเด็จพระราชินีวิกตอเรียไม่นานหลังจากที่จาคอบส์เปลี่ยนหมู่บ้าน Kangal ให้เป็นเมืองที่ดำเนินการโดยมกุฎราชกุมารแห่งอังกฤษในปี พ.ศ. 2390
ความร้อนที่แห้งแล้งในปีนี้ไม่ดีต่อพืชผล แต่เป็นอันตรายต่อผู้คนน้อยกว่า ในปี 2015 คลื่นความร้อนชื้นคร่าชีวิตผู้คนไป 2,000 คนในจังหวัด Sindh ของปากีสถานที่เมือง Jacobabad สังกัดอยู่ ในปี 2017 นักวิทยาศาสตร์ด้านสภาพอากาศที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ได้จำลองสถานการณ์โดยอิงจากสภาพอากาศในปัจจุบัน รูปแบบและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยทำนายว่า “คลื่นความร้อนที่อันตรายถึงชีวิตในพื้นที่เกษตรกรรมหนาแน่นของเอเชียใต้” ภายในสิ้นศตวรรษที่ 21 ชื่อของจาค็อบ เบเดอร์ไม่ได้กล่าวถึงในรายงาน แต่เมืองนี้ปรากฏเป็นสีแดงอย่างอันตรายในแผนที่
ความโหดร้ายของวิกฤตสภาพภูมิอากาศกำลังเผชิญหน้าคุณที่ Jacob Bard ฤดูร้อนที่อันตรายเกิดขึ้นพร้อมกับการเก็บเกี่ยวข้าวสูงสุดและไฟฟ้าดับสูงสุด แต่สำหรับหลายๆ คน การจากไปไม่ใช่ทางเลือก
Khair Bibi เป็นชาวนาที่อาศัยอยู่ในกระท่อมโคลนที่อาจมีอายุหลายศตวรรษ แต่มีแผงเซลล์แสงอาทิตย์ที่ดูแลแฟนๆ” ทุกอย่างยากขึ้นเพราะเรายากจน” เธอบอกกับ VICE World News ขณะที่เธอเขย่าทารกวัย 6 เดือนที่ขาดสารอาหารในเปลญวนผ้าในที่ร่ม
ครอบครัวของ Khair Bibi ยังทราบด้วยว่าระบบคลองที่ Jacobabad ใช้ในการทดน้ำในนาข้าวและอาบน้ำปศุสัตว์ก็สร้างมลพิษให้กับแหล่งน้ำใต้ดินเมื่อเวลาผ่านไป ดังนั้นพวกเขาจึงเสี่ยงที่จะซื้อน้ำกรองจากผู้ขายปริมาณน้อยเพื่อใช้ในชีวิตประจำวัน
Khair Bibi ชาวนาของ Jacob Budd ไม่สามารถดูแลลูกๆ ของเธอได้ ครอบครัวของเธอทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อซื้อสูตรสำหรับทารกที่ขาดสารอาหารอายุ 6 เดือนของเธอ
”ยิ่งความร้อนและความชื้นที่นี่สูงเท่าไหร่ ร่างกายของเราจะยิ่งมีเหงื่อออกและเปราะบางมากขึ้นเท่านั้นหากไม่มีความชื้น เราก็ไม่รู้ว่าเราเหงื่อออกมากเกินไป และเราเริ่มรู้สึกไม่สบาย” คนคนหนึ่งชื่อคนงานโรงงานข้าวอายุ 25 ปีใน Ghulam Sarwar กล่าวกับ VICE World News ในช่วงห้าปี พักหนึ่งนาทีหลังจากย้ายข้าว 100 กก. กับคนงานอีกคน เขาทำงาน 8-10 ชั่วโมงต่อวันในที่ร้อนจัดโดยไม่มีพัดลม แต่คิดว่าตัวเองโชคดีเพราะทำงานในร่ม” คือ 60 กก.ที่นี่มีร่มเงาไม่มีร่มเงาอยู่ที่นั่นไม่มีใครทำงานท่ามกลางแสงแดดอย่างมีความสุข พวกเขาหมดหวังที่จะทำงานบ้าน” เขากล่าว
เด็กๆ ที่อาศัยอยู่ใกล้ทุ่งนาในเคลบีบีสามารถเล่นได้เฉพาะในช่วงเช้าตรู่เมื่ออากาศยังอุ่นอยู่ ในขณะที่ควายของพวกเขาคลายร้อนในสระน้ำ พวกเขาก็เล่นโคลนกัน มีหอคอยไฟฟ้าขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหลังพวกเขา เมืองของพวกเขา เชื่อมต่อกับกริดของปากีสถาน แต่ประเทศนี้อยู่ท่ามกลางปัญหาการขาดแคลนไฟฟ้า โดยเมืองที่ยากจนที่สุด เช่น จาโกบาบัด ได้รับไฟฟ้าน้อยที่สุด
เด็กชาวนาเล่นในบ่อเลี้ยงวัว สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถเล่นได้จนถึง 10.00 น. แล้วครอบครัวของพวกเขาก็เรียกพวกเขาเข้ามาเพราะความร้อน
ไฟฟ้าดับส่งผลกระทบต่อเมืองอย่างมาก หลายคนในเมืองบ่นว่าไฟฟ้าดับอย่างต่อเนื่องซึ่งไม่สามารถชาร์จอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้แบตเตอรี่หรือโทรศัพท์มือถือได้ iPhone ของนักข่าวร้อนเกินไปหลายครั้ง—อุณหภูมิของเมืองอยู่ที่ อากาศร้อนกว่าของ Apple อย่างต่อเนื่องหลายองศาฮีทสโตรกเป็นภัยคุกคามที่แฝงตัวอยู่ และหากไม่มีเครื่องปรับอากาศ คนส่วนใหญ่วางแผนวันของพวกเขาด้วยไฟฟ้าดับและการเข้าถึงน้ำเย็นและร่มเงา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่ร้อนที่สุดระหว่างเวลา 11.00 น. ถึง 16.00 น. ตลาดของจาโคบาบัดเต็มไปด้วย ก้อนน้ำแข็งจากผู้ผลิตและร้านค้าน้ำแข็ง พร้อมพัดลมที่ใช้แบตเตอรี่ หน่วยทำความเย็น และก้อนเดียวแผงเซลล์แสงอาทิตย์– การปรับขึ้นราคาล่าสุดที่ทำให้ยากที่จะมาโดย
นวบข่านแผงเซลล์แสงอาทิตย์คนขายที่ตลาดมีป้ายข้างหลัง แปลว่า "หน้าตาดีแต่ถูกขอสินเชื่อไม่ดี" ตั้งแต่เริ่มขายแผงโซลาร์เซลล์เมื่อแปดปีที่แล้ว ราคาของพวกเขาเพิ่มขึ้นสามเท่า และหลายคนขอผ่อนชำระ ซึ่งไม่สามารถจัดการได้ เขากล่าว
Nawab Khan ผู้ขายแผงโซลาร์เซลล์ใน Jacob Bard ล้อมรอบด้วยแบตเตอรี่ที่ผลิตในประเทศจีน ครอบครัวของเขาไม่ได้อาศัยอยู่ใน Jakobabad และเขาและน้องชายทั้งห้าของเขาผลัดกันดูแลร้าน โดยเปลี่ยนกะทุก ๆ สองเดือน ดังนั้นจึงไม่มีใครจำเป็น ใช้เวลามากเกินไปในความร้อนของเมือง
จากนั้นก็มีผลกระทบต่อพืชน้ำ รัฐบาลสหรัฐฯ ใช้เงิน 2 ล้านดอลลาร์เพื่อยกระดับการประปาของเทศบาลเมืองจาโคบาบัด แต่ชาวบ้านจำนวนมากกล่าวว่าสายงานของพวกเขาแห้งแล้งและทางการโทษว่าไฟฟ้าดับ” ความต้องการน้ำของประชากรในปัจจุบันอยู่ที่ 8 ล้านแกลลอนต่อวันแต่เนื่องจากไฟฟ้าดับอย่างต่อเนื่อง เราจึงสามารถจ่ายน้ำได้เพียง 3-4 ล้านแกลลอนจากโรงกรองน้ำของเรา” Sagar Pahuja เจ้าหน้าที่ด้านน้ำและสุขาภิบาลของเมืองจาคอบบัดกล่าวกับ VICE World News เขาเสริมว่าหากพวกเขาทำอย่างนั้น บริหารโรงงานด้วยเครื่องปั่นไฟที่ใช้เชื้อเพลิง พวกเขาจะใช้จ่าย $3,000 ต่อวัน—เงินที่พวกเขาไม่มี
ชาวบ้านบางคนที่สัมภาษณ์โดย VICE World News ยังบ่นว่าน้ำของโรงงานไม่สามารถดื่มได้ ตามที่เจ้าของสถานีน้ำเอกชนอ้าง รายงานของ USAID เมื่อปีที่แล้วยังยืนยันการร้องเรียนเรื่องน้ำ แต่ปาหุจาตำหนิการเชื่อมต่อที่ผิดกฎหมายสำหรับคลิปเหล็กที่เป็นสนิมและปนเปื้อน น้ำประปา

ปัจจุบัน USAID กำลังทำงานในโครงการด้านน้ำและสุขาภิบาลอีกโครงการในจาโกบาบัด ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงการมูลค่า 40 ล้านดอลลาร์ที่ใหญ่กว่าในจังหวัดสินธุ ซึ่งเป็นการลงทุนที่ใหญ่ที่สุดของสหรัฐรายเดียวในภาคการสุขาภิบาลของปากีสถาน แต่เนื่องจากความยากจนที่รุนแรงในเมืองนี้ ผลกระทบแทบจะไม่ รู้สึกได้อย่างชัดเจน เงินของอเมริกาถูกใช้ไปกับโรงพยาบาลขนาดใหญ่โดยไม่มีห้องฉุกเฉิน ซึ่งเมืองนี้ต้องการจริงๆ เมื่อคลื่นความร้อนเพิ่มสูงขึ้น และผู้คนมักตกต่ำด้วยโรคลมแดด
ศูนย์กลางของคลื่นความร้อนที่ VICE World News มาเยือนนั้นตั้งอยู่ในห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลของรัฐ มีเครื่องปรับอากาศและมีทีมแพทย์และพยาบาลเฉพาะทาง แต่มีเตียงเพียง 4 เตียงเท่านั้น
USAID ซึ่งตั้งอยู่ในปากีสถานไม่ตอบสนองต่อการร้องขอความคิดเห็นซ้ำๆ จาก VICE World News ตามเว็บไซต์ของพวกเขา เงินที่ส่งมาจากคนอเมริกันไปยัง Jacob Barbad มีขึ้นเพื่อปรับปรุงชีวิตของพลเมือง 300,000 คน แต่ Yaqabad เป็น ยังเป็นที่ตั้งของฐานทัพอากาศ Shahbaz ของกองทัพปากีสถาน ที่ซึ่งโดรนของสหรัฐฯ เคยบินมาแล้วในอดีต และที่ซึ่งเครื่องบินของสหรัฐฯ เคยบินระหว่างปฏิบัติการ Enduring Freedom จาโคบาบัดมีประวัติ 20 ปีกับนาวิกโยธินสหรัฐฯ และพวกเขาไม่เคยเหยียบอากาศ ฐานทัพ การปรากฏตัวของกองทหารสหรัฐในปากีสถานเป็นสาเหตุสำคัญของความขัดแย้งมาหลายปีแล้ว แม้ว่ากองทัพปากีสถานจะปฏิเสธการปรากฏตัวของพวกเขาในยาโกบาดก็ตาม
แม้จะมีความท้าทายในการใช้ชีวิตที่นี่ แต่จำนวนประชากรของ Jakobabad ยังคงเพิ่มขึ้น โรงเรียนและมหาวิทยาลัยในที่สาธารณะเป็นที่จับตามองมาหลายปี แม้ว่าคนส่วนใหญ่จะแย่งชิงเพื่อจัดการความต้องการน้ำและพลังงานและต่อสู้กับความเหนื่อยล้าจากความร้อน เมืองนี้ก็กำลังให้ความรู้สำหรับงานของ อนาคต.
“เรามีพืชผลมากมายที่นี่ฉันกำลังค้นคว้าเกี่ยวกับแมลงที่สามารถอยู่รอดได้จากความร้อนจัด และแมลงที่โจมตีพืชข้าวฉันต้องการศึกษาพวกเขาเพื่อช่วยชาวนารักษาพืชผลของพวกเขาฉันหวังว่าจะค้นพบสายพันธุ์ใหม่ในพื้นที่ของฉัน” นักกีฏวิทยา Natasha Solangi กล่าวกับ VICE World News เธอสอนสัตววิทยาที่มหาวิทยาลัยที่เก่าแก่ที่สุดแห่งหนึ่งของเมืองและเป็นวิทยาลัยสตรีแห่งเดียวในภูมิภาคนี้” เรามีนักเรียนมากกว่า 1,500 คนหากไฟฟ้าดับเราไม่สามารถเปิดพัดลมได้มันร้อนมากเราไม่มีแผงโซลาร์เซลล์หรือพลังงานทางเลือกตอนนี้นักเรียนกำลังสอบด้วยความร้อนจัด”
ระหว่างทางกลับจากการตัดน้ำ Ghulam Sarwar พนักงานโรงสีข้าวในร่มช่วยวางถุงข้าวขนาด 60 กก. ไว้บนหลังคนงานกลางแจ้ง เขาคิดว่าตัวเองโชคดีเพราะทำงานในร่มเงา
จาโกบาบัดยากจน ร้อนและถูกทอดทิ้ง แต่ชุมชนของเมืองมารวมตัวกันเพื่อเอาตัวรอด ความสนิทสนมกันนี้ปรากฏชัดบนถนนในเมือง ที่ซึ่งมีพื้นที่ร่มเงาที่มีเครื่องทำน้ำเย็นและแก้วซึ่งดำเนินการโดยอาสาสมัครอิสระ และในโรงงานข้าวที่คนงานดูแล กัน” เมื่อคนงานป่วยด้วยโรคลมแดด เขาจะลงไปและเราจะพาเขาไปพบแพทย์ถ้าเจ้าของโรงงานจ่ายให้ก็เยี่ยมไปเลยแต่ถ้าเขาไม่ทำ เราจะเอาเงินออกจากกระเป๋าของเรา” Mi กล่าวพนักงานโรงงานซัลวากล่าวว่า
ตลาดริมถนนในจาค็อบบาบัดขายน้ำแข็งก้อน 50 เซ็นต์หรือ 100 รูปีให้คนซื้อกลับบ้าน และขายน้ำผลไม้ดองตามฤดูกาลสำหรับแช่เย็นและอิเล็กโทรไลต์ราคา 15 เซ็นต์หรือ 30 รูปี
โรงเรียนของรัฐและค่าครองชีพที่ต่ำของจาค็อบบาบัดดึงดูดผู้อพยพจากพื้นที่โดยรอบ ราคาน้ำผลไม้สดในตลาดในเมืองเป็นหนึ่งในสามของราคาที่คุณจะเห็นในเมืองใหญ่ของปากีสถาน
แต่ความพยายามของชุมชนจะไม่เพียงพอสำหรับอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากรัฐบาลยังไม่เกี่ยวข้อง
ในเอเชียใต้ ชุมชน Indus Valley ของปากีสถานมีความเสี่ยงเป็นพิเศษ แต่พวกเขาอยู่ภายใต้เขตอำนาจศาลของรัฐบาลระดับจังหวัดที่แตกต่างกันสี่แห่ง และรัฐบาลกลางไม่มี "นโยบายความร้อนจัด" ที่ครอบคลุมหรือมีแผนที่จะสร้าง
Sherry Rehman รัฐมนตรีกระทรวงการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของปากีสถานกล่าวกับ VICE World News ว่าการแทรกแซงของรัฐบาลกลางในจังหวัดนั้นเป็นไปไม่ได้เพราะพวกเขาไม่มีเขตอำนาจเหนือพวกเขา เธอกล่าวว่าสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้จริง ๆ คือการออก "มาตรฐานที่ชัดเจน ขั้นตอนการปฏิบัติงานสำหรับแนวทางการจัดการระบายความร้อน” โดยคำนึงถึงความเปราะบางของภูมิภาคและความเครียดจากน้ำ
แต่เห็นได้ชัดว่าเมืองหรือรัฐบาลระดับจังหวัดของ Jakobabad ไม่พร้อมสำหรับคลื่นความร้อนขนาดใหญ่ ศูนย์คลื่นความร้อนที่ VICE World News เยี่ยมชมมีทีมแพทย์และพยาบาลเฉพาะ แต่มีเพียงสี่เตียงเท่านั้น
"ไม่มีการสนับสนุนจากรัฐบาล แต่เราสนับสนุนซึ่งกันและกัน" Sawar กล่าว "ไม่มีปัญหาถ้าไม่มีใครถามเกี่ยวกับสุขภาพของเราพระเจ้าสำหรับการปกป้องที่ไม่ดี”
การลงทะเบียนแสดงว่าคุณยอมรับข้อกำหนดการใช้งานและนโยบายความเป็นส่วนตัวและรับการสื่อสารทางอิเล็กทรอนิกส์จาก Vice Media Group ซึ่งอาจรวมถึงการส่งเสริมการขายทางการตลาด การโฆษณา และเนื้อหาที่ได้รับการสนับสนุน